تأثیر گلازنی بر ویژگی‌های زیست‌فنی و مقدار مسلح‌سازی ریشه وی‌ول (Quercus libani)

پوشش ‌گیاهی اثرات مهمی در افزایش پایداری و کاهش نرخ فرسایش دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها مسلح‌‌‌سازی خاک توسط ریشه‌‌‌ها است. میزان مسلح‌‌‌سازی یک‌گونه به ویژگی‌‌‌های زیست‌فنی ریشه بستگی دارد. این پژوهش سعی دارد تأثیر سرشاخه‌زنی (گلازنی) درازمدت درختان وی‌ول (Quercus libani Oliv.) را بر ویژگی‌های زیست‌فنی و میزان مسلح‌سازی خاک بررسی ‌‌‌کند. به‌منظور برآورد نسبت سطح ریشه به خاک (شاخص تراکم ریشه) از روش نمونه‌گیری با سیلندر از هسته‌های خاک استفاده شد. در اطراف هر درخت، نمونه‌گیری هسته خاک در سه عمق مختلف، در چهار سمت درخت و در فاصله یک متری از تنه انجام شد. در هر هسته، تعداد ریشه و مجموع طول ریشه برای هر طبقه قطری تعیین شد. برای اندازه‌‌‌گیری مقاومت ‌کششی، نمونه‌‌‌های ریشه از سمت بالا و پایین شیب (بیشترین و کمترین تنش قابل ‌انتظار سربار) جمع‌‌آوری و مقاومت‌‌‌ آن‌ها با دستگاه اینسترون استاندارد اندازه‌‌گیری شد. نتایج نشان‌‌‌ داد که پراکنش ریشه‌ها در رابطه با عمق دارای واریانس زیادی بود. گلازنی اثر منفی معنی‌داری بر مقدار نسبت سطح ریشه به سطح خاک ریشه‌های نازک و مقاومت‌ کششی ریشه‌ها داشت. درصد نسبت سطح ریشه به سطح خاک ریشه‌های نازک در درختان شاهد 0/47 و در درختان گلازنی‌شده 0/28، میانگین مقاومت ‌کششی ریشه در درختان شاهد 40/31 و در درختان گلازنی‌شده 19/94 مگاپاسکال و میانگین مقدار مسلح‌سازی ریشه‌‌‌های نازک در درختان شاهد 2/29 و در درختان گلازنی‌شده 1/12 کیلوپاسکال به‌‌‌دست آمد. نتایج این پژوهش تأیید کرد که گلازنی درختان وی‌ول با کاهش تراکم ریشه‌‌های نازک و کاهش مقاومت ‌کششی ریشه‌‌‌‌ها، تأثیر مثبت این گونه را در مسلح‌‌‌سازی خاک کاهش می‌دهد.